กลอน ๑๐ บท
อย่ากินอย่างหมูอย่าอยู่อย่างหมา จะขายหน้าขายตาพาอับเฉา
กินบนเรือนขี้รดบนหลังคาพาตัวเรา กินน้ำตาต่างข้าวเป็นอาจิณ
มีงานหนักรู้จักเอาเอบาต้องสู้ รู้จักเก็บรู้จักเขี่ยเบี้ยทรัพย์สิน
อย่าให้พอกที่หางหมูกลายเป็นดิน จะสูญสิ้นสิ่งที่วาดพลาดทุกคน
แม้นคบคนพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตพาลพาไปหาผล
คบเพื่อนดีชูหน้าเป็นมงคล ไม่อับจนข้นแค้นหลงมัวเมา
อย่าข่มเขาโคขืนให้กลืนหญ้า อย่าข้ามหน้าข้ามตาคนอื่นเขา
อย่าทำตัวเป็นคนที่หูเบา เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเชิดหน้าบาน
การพูดจาพาทีให้เสนาะ ให้ไพเราะเหมาะสมอารมณ์สถาน
พูดเป็นนัยแพ้เป็นพระชนะเป็นมาร อย่าปากหวานก้นเปรี้ยวเที่ยวปดไป
แม้นเดินทางออกนอกหลายสถาน ช้าเป็นการนานเป็นคุณอย่าสงสัย
ต้องวางแผนก่อนบุกน้ำก่อนลุยไฟ ช้าช้าได้มีดพร้าสองเล่มงาม
การศึกษาหาความรู้คู่วิชา รู้ไว้ใช้ว่าใส่บ่ายกแบกหาม
เป็นเครื่องหมายแห่งปราชญ์คอยติดตาม เชิดชุนามมีคุณค่าคอยค้ำจุน
ให้รู้จักเก็บอารมณ์ข่มดวงจิต มีจริตกริยาเป็นตัวขุน
เก็บไม่มิดจะลำบากจะวายวุ่น เหมือนพกนุ่นวุ่นวายฉิบหายนาน
จงเป็นดั่งน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ข้าวพึ่งนาปลาพึ่งน้ำสืบประสาน
อย่าหัวเดียวกระเทียมลีบการทำงาน หากเกียจคร้านจะกลายเป็นกระเทียมโทน
รู้สิ่งใดให้รู้อย่างถ่องแท้ หากรู้แค่อย่างเป็ดต้องเข็ดจับไข้หัวโขน
รู้จักหลบรู้จักหลีกฉีกวังวน รู้จักพ้นเอาตัวรอดเป็นยอดดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น